De eerste stappen

2004: Verschillende van onze vrienden begonnen hulp te bieden, vooral aan mensen ter plaatste die het niet zo breed hadden. Dit gebeurde telkens op eigen initiatief. 

Vooral de kinderen genoten speciale aandacht. Sommigen onder hen kregen kanker en de ouders, die arm waren, konden de chemo en medicatie niet betalen. Dit omdat ze moesten leven met de opbrengsten van de rijst, wat niet voldoende was.

2005: Maar niet alleen kinderen kregen een duwtje in de rug...

Zo kochten we werktuigen aan om op het land te werken , kippen en geiten, deden we kleine herstellingen aan de huizen, voorzagen we een waterzuiveringsstation, …

Kortom: iedereen probeerde op eigen initiatief hulp te bieden en betaalde dit uit eigen portemonnee.

2006: Hier op eigen boden begonnen we met sensibilisering. We zochten andere verenigingen en Thaise groeperingen op. We hielden kookdemonstraties voor verenigingen en vertelden in de scholen over hoe de Thaise gemeenschap leeft en over hun cultuur. In de scholen, zoals bijvoorbeeld het VTI Kortrijk, waar er Thaise kinderen school liepen, werd de briefwisseling naar de ouders toe, vertaald in hun eigen taal. 

Windhoos

Op 7 maart 2007 werd SuRin getroffen door een windhoos. Vele boeren waren hierdoor hun oogst kwijt en er was veel schade aan de woningen en de akkers.

Op dit moment wilden wij hier in België meer doen voor de mensen in Thailand en is het idee gegroeid om een Thais eetfestijn op te richten. Met de opbrengst van dit eetfestijn zouden we dan de mensen ter plaatste kunnen helpen.

Op dat ogenblik is voor het eerst ook de Wereldraad van Wevelgem aangesproken geweest en konden wij rekenen op 2000 euro aan noodhulp. Dit was de officiële start van ‘echte hulp’ aan de mensen in Thailand.